Isa 2 | ABGk | STEP | ο λόγος ο γενόμενος προς Ησαϊαν υιόν Αμώς περί της Ιουδαίας και περί Ιερουσαλήμ

Isaiah 2

CHAPTER 2 The Word Concerning the Last Days

1 ο λόγος ο γενόμενος προς Ησαϊαν υιόν Αμώς περί της Ιουδαίας και περί Ιερουσαλήμ 2 ότι έσται εν ταις εσχάταις ημέραις εμφανές το όρος κυρίου και ο οίκος του θεού επ΄ άκρου των ορέων και υψωθήσεται υπεράνω των βουνών και ήξουσιν επ΄ αυτόν πάντα τα έθνη 3 και πορεύσονται έθνη πολλά και ερούσι δεύτε και αναβώμεν εις το όρος κυρίου και εις τον οίκον του θεού Ιακώβ και αναγγελεί ημίν την οδόν αυτού και πορευσόμεθα εν αυτή εκ γαρ Σιών εξελεύσεται νόμος και λόγος κυρίου εξ Ιερουσαλήμ 4 και κρινεί αναμέσον των εθνών και εξελεγξει λαόν πολύν και συγκόψουσι τας μαχαίρας αυτών εις άροτρα και τας ζιβύνας αυτών εις δρέπανα και ου λήψεται έθνος επ΄ έθνος μάχαιραν και ου μη μάθωσιν έτι πολεμείν

The Day of The LORD

5 και νυν ο οίκος του Ιακώβ δεύτε και πορευθώμεν τω φωτί κυρίου 6 ανήκε γαρ τον λαόν αυτού τον οίκον του Ιακώβ ότι ενεπλήσθη ως το απ΄ αρχής η χώρα αυτών κληδονισμών ως η των αλλοφύλων και τέκνα πολλά αλλόφυλα εγενήθη αυτοίς 7 ενεπλήσθη γαρ η χώρα αυτών αργυρίου και χρυσίου και ουκ ην αριθμός των θησαυρών αυτών και ενεπλήσθη η γη ίππων και ουκ ην αριθμός των αρμάτων αυτών 8 και ενεπλήσθη η γη βδελυγμάτων των έργων των χειρών αυτών και προσεκύνησαν οις εποίησαν οι δάκτυλοι αυτών 9 και έκυψεν άνθρωπος και εταπεινώθη ανήρ και ου μη ανήσω αυτούς 10 και νυν εισέλθετε εις τας πέτρας και κρύπτεσθε εις την γην από προσώπου του φόβου κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού όταν αναστή θραύσαι την γην 11 οι γαρ οφθαλμοί κυρίου υψηλοί ο δε άνθρωπος ταπεινός και ταπεινωθήσεται το ύψος των ανθρώπων και υψωθήσεται κύριος μόνος εν τη ημέρα εκείνη 12 ημέρα γαρ κυρίου σαβαώθ επί πάντα υβριστήν και υπερήφανον και επί πάντα υψηλόν και μετέωρον και ταπεινωθήσονται 13 και επί πάσαν κέδρον του Λιβάνου των υψηλών και μετεώρων και επί παν δένδρον βαλάνου Βασάν 14 και επί παν υψηλόν όρος και επί πάντα βουνόν υψηλόν 15 και επί πάντα πύργον υψηλόν και επί παν τείχος υψηλόν 16 και επί παν πλοίον θαλάσσης και επί πάσαν θέαν πλοίων κάλλους 17 και ταπεινωθήσεται πας άνθρωπος και πεσείται το ύψος των ανθρώπων και υψωθήσεται κύριος μόνος εν τη ημέρα εκείνη 18 και τα χειροποίητα πάντα κατακρύψουσιν 19 εισενέγκαντες εις τα σπήλαια και εις τας σχισμάς των πετρών και εις τας τρώγλας της γης από προσώπου του φόβου κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού όταν αναστή θραύσαι την γην 20 τη γαρ ημέρα εκείνη εκβαλεί άνθρωπος τα βδελύγματα αυτού τα αργυρά και τα χρυσά α εποίησαν προσκυνείν τοις ματαίοις και ταις νυκτερίσι 21 του εισελθείν εις τας τρώγλας της στερεάς πέτρας και τας σχισμάς των πετρών από προσώπου του φόβου κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού όταν αναστή θραύσαι την γην 22 παύσασθε υμίν από του ανθρώπου ο αναπνοή εν μυκτήρι αυτού ότι εν τίνι ελογίσθη